Latife Tekin, Ormanda Ölüm Yoktu, s. 15.
Sunday 25 July 2010
Latife Tekin
Kimi zaman, çok pis oldukları, kötü koktukları için böyle insanlara karşı sevecenliğini yitirir, yüreği katılaşırdı ama düşkünler, özellikle de deliler...Gizli bir güç tarafından, onlardan yana çekildiğini hissederdi yine de. Yaşamın ortasına el birliğiyle bir delik açmışlar, sanki onun da görmesi gereken bir şeye bakıyorlardı. Kendi imgesi, gözünde canlanıveren bu kışkırtıcı görüntüyle iç içe titreşirdi hep.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment